Tasarımın temel problemi, yıkıcı/yırtıcı bir olgu olarak savaşı hatırlamak, çekilen acıları yad etmek için bir araya gelinirken, sükunet içerisinde barışı, yaşamı hatırlamak, fedakarlıklarıyla var edenlere şükran duymak için yalın, sakin, doğayla bütünleşik bir atmosfer sağlamak olarak belirir.

Anma ve hatırlama anlarında insanların temel refleksi, saygı gösterme ifadesi olarak başını aşağı eğmek jesti anma alanını şekillendiren temel davranış kalıbı olarak belirlendi. Zemin, gözlerin aşağıya çevrildiği, başların eğildiği yer, çökertilerek, temizliği/huzuru/yaşamı ifade eden su ile dolduruldu. Suya bakılarak, bir sükunet anının yakalanması, mekanla güçlü bir bağ kurulmasını sağlar.

Mimari kurguyu şekillendiren temel kaygı ise hazırlanacak sükunet/hatırlama alanını, hem görünür/sezilir kılmak hem de sirkülasyonun/hareketin içinden sıyırmak olmaktadır.

İlk kısıt olarak beliren sükunet teması, kapalı hacimler gerektiren fonksiyonları basit/yalın/temiz kütleler içerisinde, tevazu göstererek çözmeyi bir zorunluluk haline getirir.